Dla mojej Astrid....../One-Shot #2

Przy tym pisałam, chcę byście przy tym przeczytali :*

(obraz pochodzi z bloga Gabi "Live Your Dream")

Moja ukochana Astrid,


    Budzi mnie każdy ruch ust twych. Nie ma jednej nocy, bym nie przesiedział wpatrzony w ciebie, jak w najpiękniejszy krajobraz na świecie. A wiesz, że mamy ich dużo. Na Berk. Na naszej wyspie. Tu gdzie nasza miłość się zaczęła i gdzie się skończy. Choć nie, nasz miłość jest wieczna, nawet po same krainy Odyna. Po samą Valhallę, a nawet jeszcze dalej. Nasze życie - choć nikłe i ulatujące - jest czymś co wzbudza w nas chęć walki, walki o jeszcze jeden dzień. Moja kochana, ukochana. Wiedz, że choć wszyscy na około wiedzą, myślą, przeczuwają twój koniec, ja mówię inaczej. "Ona tylko śpi. Moja księżniczka odpoczywa" - jak za dotknięciem różdżki, wszyscy nic nie mówią. Załzawionymi oczami mijają mnie, idąc dalej przed siebie. Wsiadam wtedy na Szczerbatka i z pierwszym szlochem, wydobywającym się z mojego gardła, wznosimy się ponad Berk. Ponad wszelkie cierpienie. Ponad wszystkie inne myśli i uczucia. Ponad wszelką głupotę i brak wiary. Moja ukochana, wiedz, wiedz, że ja mam nadzieję. Wciąż całując twe białe czoło, rozpalam w sercu tę iskrę nadziei. Bo wiem, że ty mnie nie opuścisz. Nie możesz, nie potrafisz, nie chcesz. Nie pozwolę Ci, wiedz. Jak ranne słońce wstaje, by dać początek dniu, tak i moja miłość odżywa na nowo, by dać początek naszemu wspólnemu życiu. Choć nigdy nie przeczytasz tych słów, to wiedz, wiedz, że za każdym razem, gdy na ciebie spojrzałem, miałem ochotę skoczyć z klifu. Tylko przez moje niedopatrzenie leżysz teraz nieruchomo na mym drewnianym łożu, a twoja wspaniała smoczyca, zwiedza królestwo Odyna. Gdybym cię wtedy zabrał ze sobą, gdybym wrócił szybciej, gdybym przewidział to wszystko. Gdybym mógł tylko zamienić się z Tobą. Wiedz, że bardziej zasługuje na to cierpienie niż ty. Niczemu nie zawiniłaś. Tej pamiętnej nocy na Smoczym Skraju, broniłaś dzielnie naszego domu. Oni byli szybsi, wraz z naszym przybyciem, padłaś od strzału. Ty i Wichura. Łowcy pożałowali od razu. Wraz z wgłębieniem się krzywego stalowego miecza w nich okropne ciała, dopełniłem zemsty za Ciebie, moja ukochana. Nigdy nie wybaczę sobie, że gdy do Ciebie wtedy podbiegłem, ledwo co poruszającymi się ustami, wyszeptałaś mi na ucho "Zawiodłam cię Czkawka". Nigdy mnie nie zawiodłaś. Nawet wtedy i każdego innego dnia. Nie wszystko było stracone. Wichura niestety odeszła, ale ty dalej żyłaś. Choć szanse były marne, to zasnęłaś i tak śpisz, od pięciu lat. Zasnęłaś - jak mówią - na wieczność, lecz ja wiem, że któregoś dnia wstaniesz i wybaczysz mi wszystko. Wybaczysz te błędy, te kłótnie, te przykre słowa, te wszystkie czyny. To co przekreślało za każdym razem, naszą miłość. Byłem głupcem. Zawsze chciałaś mnie chronić, bronić za wszelką cenę. I choć ja tej jednej obietnicy twej nie dotrzymałem, bo nie mógłbym być z kimś innym. Dalej nie potrafię i, aż po kres mych dni, nie będę potrafił. Pragnę z całego serca, powiedzieć Ci to wszystko czego tylko nie powiedziałem. Wiem, za długo zwlekałem. Bałem się o Ciebie. Byłem pewny, że nie czujesz do mnie, tego co ja do Ciebie. Moja ukochana. Od te kilka dni za późno, to te kilka sekund za wcześnie.....
    I choć łzy spływające mi z oczu na kartkę i strzałę, przysłaniają widok twojej łodzi, to wiedz, wiedz, że nie pozwolę Ci odejść samotnie. Ten jeden raz, będę przy Tobie, jak wierny stróż. I choć jeszcze spoczywasz spokojnie w domu naszym to mnie i tak już nie ma. Nie mógłbym pozwolić, byś pierwsza odeszła. Nie zniósłbym tego, że muszę Cię pożegnać. Dlatego będę na Ciebie czekać. Cierpliwie, bo sam nie zniosłem tego życia. Życie to nasza siła, nasza walka, nasza miłość. Nie martw się. Pożegnałem się ze Szczerbatkiem. Obiecał bronić naszej Berk. Choć płakał, obiecał nie iść w nasze ślady. Obiecał zostać. Obiecał zostać moim przyjacielem do końca. Obiecał być moim wiernym smokiem. Obiecał stać na naszym klifie do końca życia. Obiecał kochać tylko mnie. Obiecał. Obiecał, moja ukochana.
Pożegnałem się ze Szczerbatkiem, nie mówiąc nikomu. Sam odprowadził mnie do klifu, sam powstrzymał się, żeby nie skoczyć za mną w ciemne odmęty oceanu, sam zawył już ostatni raz, gdy powiedziałem "Żegnaj", sam płakał, gdy ostatni raz przytuliłem się do niego, sam błagalnym spojrzeniem mówił "Nie opuszczaj mnie" gdy położyłem rękę na jego pysku, sam ostatni raz mnie polizał przed skokiem, gdy na dobre oderwałem się od niego, sam ostatni raz wystrzelił plazmę w niebo, żegnając mnie z honorem, sam ostatni raz wydał z siebie głośny pomruk, gdy już na zawsze go opuściłem.
    Choć teraz dopiero, oddychać przestajesz, to w tej minucie, jestem przy Tobie. Jestem tuż obok, przytulam Cię mocno ostatni raz, całuje Twoje usta, dotykam rąk Twoich. Czekam na klifie razem ze Szczerbatkiem, aż zanoszą twe ciało do drewnianej łodzi. On mnie już nie widzi, płacze tak samo, a Ty stoisz obok mnie. Chwytam Cię lekko, przytulam na wieczność, obserwując jak zapalona łódź dryfuje z Twym ciałem na pokładzie i mym hełmem na białym płótnie.
Ostatni raz, moja ukochana, mówię "Kocham cię na zawsze". Podpisuję ten list, choć łzy padają na policzki. Uśmiecham się do Ciebie.
    Kocham Cię, żegnam Cię, moja ukochana, moja Astrid.

~ Na wieczność, twój Czkawka.

❤❤❤

Taka wena mnie złapała i postanowiłam skleić Wam coś takiego :* Ostatnie zdj jest w blogu, ale tak mi pasowało tutaj, że aż musiałam <3 Wierzcie, ryczałam jak to pisałam :'(
One Shot dla moich kochanych sis - Chi, Smile i Avis ❤

~ SuperHero *.*